Mieszko Jabłoński studiował malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1912-1914, 1918-1920 u J. Malczewskiego. W latach 1915-1918 przebywał na Ukrainie i w Rosji. W 1925 roku wyjechał na stypendium do Paryża, a w rok później do Włoch. Był ożeniony z Janiną Jackowską. W latach 1932-1934 należał do Cechu Artystów Plastyków Jednoróg, wystawiał z nimi. Od 1950 roku był dydaktykiem w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Malował pejzaże, kwiaty, sceny figuralne. Brał udział w licznych wystawach. W latach 1922, 1929, 1931, 1933, 1934, 1937 miał indywidualne wystawy w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. W 1928 roku jego indywidualna wystawa odbyła się we Lwowie. Obecnie prace Jabłońskiego znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych Krakowa, Poznania i Warszawy (tutaj przechowywana jest wyróżniona nagrodą J. Bisanza praca Pijacy), w Muzeum im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, w Muzeum Lubelskim.
|
