Przed karczmą

Juliusz Słabiak malarstwa uczył się pod okiem Wojciecha Kossaka, znajdując pracę jako pomocnik w jego pracowni. Uprawiał technikę olejną rzadziej, akwarelową. Malował głównie pejzaże, widoki leśne, często ożywione partiami sztafażu i motywy krakowskie. Dużą częścią jego dorobku stanowią sceny rodzajowe osadzone w scenerii podkrakowskich wsi: przedstawienia skromnych chłopskich zagród, drewnianych kościołów, furmanek, czy zawadiackich jeźdźców, wesela krakowskie w barwnych ludowych strojach i krakowskie kwiaciarki. Jego prace malowane z dużą werwą, operujące lekko zgaszoną gamą barwną, ujawniają impresjonistyczną wrażliwość na światło i kolor.