Zakopane, 1923

Max Haneman studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u L. Wyczółkowskiego oraz T. Axentowicza w latach 1907 – 1920 z przerwami. Po studiach artystycznych zamieszkał na stałe w Zakopanem, odbywając stamtąd liczne podróże do Egiptu i Palestyny. Haneman malował przede wszystkim pejzaże tatrzańskie i palestyńskie, sceny rodzajowe oraz portrety. W okresie międzywojennym artysta wielokrotnie wystawiał swe prace w Zachęcie w Warszawie, w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych Krakowie i we Lwowie, w galeriach Łodzi i Zakopanego. Trzy duże pokazy jego prac odbyły się w latach 1924, 1927 i 1937. Pierwszy i drugi – w Łodzi w ramach stowarzyszenia Sztuka Podhalańska”, trzeci – w sali loży Bnei Brith. Obrazy Maxa Hanemana znajdują się w zbiorach Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie, w Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem oraz w kolekcjach prywatnych.