Róże białe i różowe w błękitnej wazie, 1916

Olga Boznańska uczyła się najpierw rysunku u swojej matki, u H. Lipińskiego i K. Pochwalskiego. W latach 1884-1886 uczęszczała na Wyższe Kursy dla Kobiet A. Baranieckiego. Od 1886 roku uczyła się w Monachium u K. Kircheldorfa i W. Durra. Podróżowała do Berlina, Wiednia, Szwajcarii. Zadebiutowała w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w 1886 roku. Wystawiała dużo, w Polsce i za granicą, uzyskiwała pochwały krytyki, nagrody, wyróżnienia. Od 1898 roku osiadła w Paryżu, odwiedzała Polskę; była między innymi członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka". Otrzymała order Polonia Restituta i Legię Honorową. Artystka malowała pejzaże, martwe natury, wnętrza, ale główną jej dziedziną malarską pozostawał portret. Wybitny talent Boznańskiej spowodował, że jej malarstwo jest obecnie odczytywane, jako jej indywidualny wkład w sztukę, a wyczulenie na kolor jest jedynie zewnętrzną wspólną z impresjonistami cechą jej obrazów, jednak nie pozwalającą łączyć malarki z tym nurtem.