Róże w białym wazonie, 1920

Tadeusz Makowski studiował malarstwo w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1903 - 1908, równocześnie kontynuując filologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1908 roku wyjechał do Monachium, a potem do Paryża i tu osiadł na stałe. Około 1910 roku związał się z kręgiem malarzy kubistów i to wywarło zasadniczy wpływ na jego twórczość. W latach dwudziestych podróżował po Francji (Bretania, Owernia). Brał czynny udział w życiu paryskiej Polonii. Był prezesem Towarzystwa Artystów Polskich w Paryżu. Uprawiał malarstwo, grafikę, rysunek. W latach 1923 - 1927 i w 1932 roku wystawiał z grupą malarzy, do której należeli Gromaire, Dubreuil, Pascin i Krohg. Stał się jednym z najsłynniejszych przedstawicieli środowiska polskich malarzy działających w Paryżu. Zwłaszcza zapisał się na stałe w historii sztuki swymi scenkami, w których biorą udział dzieci ukazane w lirycznym świecie prostych form.