Portret Stanisława Budz + Lepsiok
Obiekt z oferty galerii(1912 Bochnia - 1977 Katowice) |
| olej, tektura |
| 39 x 31 cm |
|
sygnowany po lewej stronie u dołu: M. Oracki - Serwin datowany po prawej stronie u dołu: KRAKÓW 39 na odwrocie napis: Stanisław Budz-Mróz | mal. M. Oracki-Serwin |
|
Stanisław Budz-Lepsiok zwany MROZEM urodził się 1 kwietnia 1858 w Murzasichle, a zmarł 10 listopada1943 w Poroninie. Najsłynniejszy dudziarz podhalański. Był bacą na hali Mała Łąka. Jego muzyki słuchali nie tylko przygodni słuchacze, ale i znane postacie życia kulturalnego Polski międzywojennej jak Kasprowicz (napisał o nim wiersz pt. "Kobiarz Mróz"), Szymanowski, a Chybiński nazwał go nawet" wirtuozem piszczałki dwoistej" i "ostatnim dudziarzem". Rzeczywiście był chyba ostatnim, który grywał na tym instrumencie na weselach i "muzykach" do tańca. Mróz miał także swój udział w tworzeniu kultury narodowej wyjeżdżając na koncerty do Warszawy, Lwowa, Berlina i Habsburga, a w 1925 r. wraz z kapelą Bartusia Obrochty na Wystawę Światową do Paryża. W 1937r. grał na pogrzebie Karola Szymanowskiego w Krakowie na Skałce. Jego oryginalny typ urody góralskiej często był portretowany przez artystów malarzy. W latach 1974-77 istniał w Poroninie zespół jego imienia. Tradycję gry na dudach przejął syn Jan, który jako przewodnik tatrzański zginął na Giewoncie w 1937 r. rażony piorunem, a następnie jego wnukowie Stanisław Budz-Mróz Młodszy i Władysław Trebunia Tutka. |
|
Mieczysław Serwin-Oracki ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie w 1937 roku. Studiował między innymi u F. Pautscha. Malował pejzaże, martwe natury. Wystawiał swoje prace między innymi na Salonie 1938 roku w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, na którym zdobył brązowy medal za obraz Śpiąc. W 1939 roku uczestniczył w wystawie zbiorowej Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.
|
