Jerzy MAKAREWICZ

Jerzy Makarewicz, syn malarza Juliusza i brat malarza Macieja, rozpoczął studia w krakowskiej Alademii Sztuk Pięknych u W. Jarockiego w 1929 roku. Musiał opuścić uczelnię w następnym roku, ponieważ poparł S. Szukalskiego w jego ataku na profesorów akademii. Przeniósł się na dwa lata do Warszawy i tu uczył się malarstwa u T. Pruszkowskiego. Po powrocie do Krakowa kontynuował studia u F. Pautscha. Malował martwe natury, portrety, pejzaże. Pierwotną inspirację znalazł w sztuce flamandzkiej, ale głownie interesował go w malarstwie kolor., a zwłaszcza "temperatura" koloru. Chętnie malował parki, ogrody, scenki uliczne, podmiejskie krajobrazy. Od 1936 roku urządził w wozie "wędrującą pracownię", na podobieństwo Cyganów - mógł się przemieszczać i pracować. Oprócz studiowania natury zgodnie z tendencjami postimpresjonizmu, uprawiał również malarstwo dekoracyjne i tutaj poddawał swe kompozycje stylizacji łączącej się z tradycyjną fantastyką. Stworzył między innymi polichromie w kościołach w Sulisławicach i w Słocinie oraz w Domu Ludowym w Mszanie Dolnej. Od 1943 roku przebywał w więzieniu hitlerowskim, został zamordowany w obozie w roku 1944. Sam malarz nie brał udziału w wystawach artystycznych. Jego dzieła zostały zaprezentowane w Krakowie w latach 1945 i 1965, a w roku 1973 odbyła się wystawa jego prac w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie*. Stosunkowo niewiele dzieł tego malarza przetrwało do dzisiaj. Poza zbiorami prywatnymi, jedynie w Galerii ASP w Krakowie znajduje się jego obraz Stragan, olej, 120 x 150 cm.

* katalog wystawy: Jerzy Makarewicz 1907 - 1944 malarstwo kompozycje, wstęp M. Rzepińska, Kraków, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych, 1973.