Żołnierz pojący konia przy studni, około 1930

Jerzy Kossak uczył się malarstwa w pracowni dziadka i ojca. Przez całe życie związany był z Krakowem. Tworzył, nawiązując do rodzinnej tradycji malarskiej w doborze tematów. W sposobie malowania naśladował swego ojca. Wizerunek konia, sceny batalistyczne, wątki rodzajowe, historia wojen napoleońskich, wojny polsko-bolszewickiej oraz, co było w twórczości rodziny Kossaków oryginalne, temat legend starogermańskich. Z biegiem lat utrwalona maniera malarska w połączeniu z „masowością produkcji artystycznej" Kossaka dało w końcu negatywny wynik znacznego obniżenia poziomu artystycznego jego malarstwa, co zwłaszcza uwidoczniło się w późniejszym, powojennym okresie jego twórczości. Jego obrazy znajdują się w wielu muzeach krajowych, ale głównie w prywatnych kolekcjach.